Του Θύμιου Λυμπερόπουλου, Προέδρου της ΠΟ.Ε.Ι.Α.ΤΑ
Η Ναόμκι Κλάιν, σ’ ένα από τα καλύτερα οικονομικά βιβλία του αιώνα μας, το «Δόγμα του Σοκ», γράφει ότι: «η πρώτη απόπειρα των Παιδιών του Σικάγου την δεκαετία του ’70, θα έπρεπε να είχε χρησιμεύσει ως προειδοποίηση για την ανθρωπότητα. Οι ιδέες τους ήταν επικίνδυνες. Αυτή η υποκουλτούρα αμετανόητων ιδεολόγων απέκτησε ασυλία και τώρα επιδιώκει μια νέα κατάκτηση. Με βάση το μοντέλο της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς ολόκληρες χώρες υφίστανται ή στρατιωτική βία ή οικονομική βία προκειμένου να αποδεχτούν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης».
Αυτό ακριβώς υπέστη και η χώρα μας το 2010. Οικονομική βία που οδήγησε στα μνημόνια και στην κατάρρευση αξιών σε κοινωνικό, εργασιακό και πολιτικό επίπεδο. Οι κυβερνήσεις από το 2010 έως και το 2015 με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, αποφάσισαν και ψήφισαν νόμους, χωρίς την συγκατάθεση ή την συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας. Σ’ αυτή την πενταετία, αφού πρώτα ανεστάλη η δημοκρατία (θυμηθείτε τις αγκαλιές βουλευτών και τους πανηγυρισμούς στην ψήφιση των μνημονίων, την ίδια ώρα που έξω από την Βουλή ήταν χιλιάδες άνθρωποι που διαμαρτύρονταν για τον οικονομικό στραγγαλισμό, για τις χαμένες θέσεις εργασίας, για την απελπισία και τις αυτοκτονίες που συνόδευσαν αυτά τα μνημόνια), καθιερώθηκε η πιο βάναυση μορφή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Οι κυβερνήσεις του Παπανδρέου και του Σαμαρά (η μεν πρώτη με τη συνδρομή της Eurostat αλλοίωσε τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το έλλειμμα και η δεύτερη, φρόντισε για την εγκληματική συγκάλυψη της πρώτης) επικαλούμενες την οικονομική κρίση, ποδοπάτησαν τον ελληνικό λαό και τον έσυραν αλυσοδεμένο στην φτώχεια και στην ανέχεια. Αυτό συνιστά εθνική προδοσία.
Είπαν ψέματα ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Είπαν ψέματα ότι είναι μονόδρομος τα μνημόνια. Είπαν ψέματα ότι τα οικονομικά μέτρα θα βοηθήσουν τη χώρα να ξεπεράσει την κρίση. Αυτό που ήθελαν και δεν είπαν, ήταν η καθιέρωση ενός οικονομικού μοντέλου που θα εγγυάται ότι ο παραγόμενος πλούτος θα καταλήγει σε λίγα χέρια. Σε ιδιωτικά μονοπώλια.
Και υπηρέτησαν αυτό το στόχο με συνέχεια και συνέπεια. Θυμηθείτε την εργαλειοθήκη του Χατζηδάκη, την διόγκωση των ασφαλιστικών εισφορών επί Βρούτση, τον προστατευτισμό των μεγαλοεπιχειρήσεων (τους χαρίστηκαν πρόστιμα εκατομμυρίων την ίδια μέρα που έκοβαν το ΕΚΑΣ από συνταξιούχους). Όλες αυτές οι πολιτικές δεν ήταν τυχαίες. Ούτε άστοχες. Ήταν μέρος του σχεδίου αφανισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων προκειμένου να αντικατασταθούν εύκολα και γρήγορα από πολυεθνικές και ιδιωτικά μονοπώλια. Γι αυτό και «τρελάθηκαν» με το νέο ασφαλιστικό νόμο. Επειδή οι ελεύθεροι επαγγελματίες μπορούν να πληρώνουν τις εισφορές τους με δίκαιο τρόπο (27% επί των κερδών τους) και όχι να καταδικάζονται σε αργό θάνατο με την βέβαιη χρεωκοπία των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών (έως και 300%) τύπου Βρούτση.
Η σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είναι η φυσική συνέχεια αυτών των πολιτικών που διακόπηκαν το 2015 αλλά εξακολουθούν να βασανίζουν και να καταδιώκουν την ελληνική κοινωνία. Η διαφορά της με τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 2010 έως και το 2015 είναι ότι δεν κρύβεται και δεν παραπλανά τους πολίτες. Παραδέχεται δημόσια ότι είναι ο εγχώριος πολιτικός εκφραστής της παγκοσμιοποίησης με ότι αυτό συνεπάγεται. Αδιαφορεί ή παρακάμπτει το γεγονός ότι το βασικό συστατικό της διεθνοποίησης είναι η διαπλοκή. Σκοπός είναι να εφαρμοστεί μια πολιτική, που η οικονομία δεν θα έχει εθνικό χαρακτήρα, δεν θα υπηρετεί τους Έλληνες πολίτες και δεν θα δημιουργεί ευκαιρίες για τον άνθρωπο. Θα είναι μια οικονομία ελεγχόμενη από το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας από την οποία δεν θα μπορεί να αποδράσει κανείς. Και την διακυβέρνηση αυτών των εξαθλιωμένων εργατών και υπαλλήλων των 400 ευρώ θα την αναλάβει μια κυβέρνηση ιδεολογικά προσκείμενη στην παγκοσμιοποίηση και στις απάνθρωπες τακτικές που υπαγορεύει.
Δεν με εξέπληξε η τοποθέτηση της Μπακογιάννη και του Κυρανάκη για την Uber. Ούτε η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη που συμπορεύεται μαζί τους. Δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους, οι οποίες θα γίνουν πολιτικές αποφάσεις αν βρεθούν στην εξουσία. Και όσοι πιστεύουν ότι το θέμα αυτό αφορά μόνο τα ταξί και απέχουν ή αδιαφορούν για την εξέλιξή του, κάνουν ένα τεράστιο λάθος. Η Uber είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα προϊόντος της παγκοσμιοποιημένης αγοράς που δημιουργήθηκε για ένα και μόνο λόγο. Την κατάργηση της ιδιοκτησίας από τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο στόχος.
Η Uber φτιάχνει μια νέα γενιά οδηγών με 450 ευρώ το μήνα. Δεν φορολογείται, δεν συνεισφέρει ούτε με ένα ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ούτε σε καμία χώρα από αυτές που δραστηριοποιείται. Ο παραγόμενος πλούτος καταλήγει σε λίγους μετόχους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού που ασφαλώς και δεν νοιάζονται από ποιον τους κλέβει η εταιρεία τους.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας (ίσως και σε πολλές ακόμη) είναι ότι πολύ σύντομα θα βρουν μπροστά τους μία αντίστοιχη Uber για το δικό τους επάγγελμα. Πριν προλάβουν να αντιδράσουν θα έχουν μπει στο «club» των υπαλλήλων-δούλων με αμοιβές σαν κι αυτές των οδηγών της Uber.
Υ.Γ.: Στην πραγματικότητα, ο αποικιακός χαρακτήρας της παγκοσμιοποίησης δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν παγκόσμιο πόλεμο. Οι ανθρώπινες ζωές χάνονται με σύγχρονα όπλα. Με οικονομικές βόμβες κρίσης. Τα λάφυρα του πολέμου εξαργυρώνονται πάντα από τα μονοπώλια. Άλλοτε από κρατικά (όπως συνέβη σε χώρες με κομμουνιστικές κυβερνήσεις) άλλοτε από ιδιωτικά (σε χώρες με νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως η Ελλάδα).
Υ.Γ.1: Ο ρόλος του Τύπου στην «αγιοποίηση» του άκρατου νεοφιλελευθερισμού συνιστά συνενοχή. Πάρτε για παράδειγμα το συγκρότημα Αλαφούζου, που όταν δεν διαφημίζει εταιρείες τύπου Uber, δυσφημεί τον Καραμανλή και τον Παυλόπουλο που αντιστάθηκαν και εξακολουθούν να αντιστέκονται στην επέλαση της παγκοσμιοποιημένης διαπλοκής και των ανθρώπων που την εκπροσωπούν και την επιβάλουν. Όσοι υπήρξαν υβριστές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή, σήμερα είναι στενοί συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη.