Του Θύμιου Λυμπερόπουλου,
Προέδρου της Π.Ο.Ε.Ι.Α.Τ.Α.
Η πάγια θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη για κατάργηση του συνδικαλιστικού νόμου, αφενός μεν συμπίπτει με την επιθυμία των δανειστών και της Ντέλια Βελκουλέσκου, αφετέρου αποδεικνύει και την πρόθεσή του να απαλλαγεί από κάθε φωνή διαμαρτυρίας που πηγάζει από την βάση της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό που φοβάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η λαική οργή και οι απεργιακές κινητοποιήσεις με τις οποίες εκφράζετε. Είναι σχήμα οξύμωρο, από την μια, μία κυβέρνηση να μπορεί να υπογράφει μνημόνια, να μειώνει μισθούς και συντάξεις, να υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, έχοντας την συγκατάθεση (ψήφος) μόνο του 20-25% του ελληνικού λαού (είναι γνωστό ότι η αποχή από την εκλογική διαδικασία αγγίζει το 50%) και από την άλλη, μία επαγγελματική ομάδα για να αποφασίσει απεργία να χρειάζεται το 51% των εγγεγραμμένων μελών της. Δύο μέτρα και δύο σταθμά…
Έκπληξη και απγοήτευση
Το πόσο άβολα νοιώθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με φορείς του συνδικαλιστικού κινήματος ήταν γνωστό πριν ακόμη αναλάβει τα ηνία της Νέας Δημοκρατίας. Γι αυτό και φρόντισε να καταργήσει τον συνδικαλισμό (ως έννοια) από το καταστατικό του κόμματος. Αυτό ως γεγονός φυσικά και δεν εκπλήσει κανέναν. Αυτό που προκαλεί έκπληξη και απογοήτευση είναι η στάση των στελεχών της ιστορικής παράταξης, που έκλεισαν αυτιά και μάτια, που δεν άκουσαν και δεν είδαν καμία ιδεολογική παρεκτροπή στις απόψεις και στις αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προφανώς ή δεν έχει σημασία γι αυτούς η φίμωση και η σμίκρυνση των κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων ή έχει σημασία, αλλά μικρότερη από την πολιτική τους καριέρα και το προσωπικό της συμφέρον.
Το σήμα κατατεθέν
Κι άλλες φορές στο παρελθόν, η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε σε δεινή θέση εξαιτίας νεοφιλελεύθερων απόψεων (βλέπε Μάνος-Ανδριανόπουλος) που έρχονταν σε ανοιχτή ρήξη με τις αρχές και τις αξίες της παράταξης. Πάντα όμως υπήρχαν πολιτικοί (αναφέρω χαρακτηριστικά τον Μιλτιάδη Έβερτ και τον Σταύρο Δήμα) που είχαν τα κότσια να βγουν μπροστά και να σταματήσουν κάθε επιχειρούμενη ιδεολογική μετάλλαξη. Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός ήταν το σήμα κατατεθέν αυτού του κόμματος και ο μόνος λόγος που συσπείρωνε γύρω του το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού. Χωρίς αυτή την ιδεολογική προσέγγιση στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας, η Νέα Δημοκρατία δεν διαφέρει σε τίποτα από διάφορα μικρά κόμματα όπως η Δράση. Μόνο το όνομα δεν αρκεί, για να φέρει στην εξουσία κάποιους που απλά ‘’ενοικίασαν’’ έναν σπουδαίο και ιστορικό τίτλο(Νέα Δημοκρατία) και φιγουράρουν ως ιδιοκτήτες. Για όλους τους αυθεντικούς Νεοδημοκράτες η προσωρινότητά τους είναι δεδομένη, παραμένει όμως η έντονη ανησυχία για την κατάσταση που θα αφήσουν το οικοδόμημα της Νέας Δημοκρατίας όταν με το καλό αποχωρήσουν. Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ και η εξαφάνισή του από τον πολιτικό χάρτη(σε επίπεδο εξουσίας) είναι τόσο πρόσφατο, που δεν πρέπει να αγνοηθεί όχι μόνο από την ηγεσία του κόμματος αλλά από το σύνολο των βουλευτών και των στελεχών του κόμματος.
Ταύτιση και ολοκληρωτισμός
Η ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας με τον νεοφιλελευθερισμό, είναι ταύτιση με τα καρτέλ, τα ιδιωτικά μονοπώλια και την διαπλοκή. Και καταλήγουν στον ολοκληρωτισμό. Αν ο Νεοδημοκράτης ήθελε να στηρίξει τα μονοπώλια για ποιο λόγο να μην στηρίξει τα κρατικά μονοπώλια που πρεσβεύει το ΚΚΕ; Για ποιο λόγο να προτιμήσει τα οικονομικά κοράκια; Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας ‘’βγάζουν σπυράκια’’ με τα μονοπώλια γι αυτό και δεν τα υιοθέτησαν ποτέ.
Είναι δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κόμμα στα μέτρα του. Η επιλογή των συνεργατών του (Αυγενάκης, Κυρανάκης κ.λ.π) μόνο τυχαία δεν είναι. Θέλει ένα κόμμα που θα έχει τη νεοφιλεύθερη σφραγίδα του. Μια σφραγίδα που θα νομιμοποιεί εταιρείες τύπου Uber και θα ανοίγει το δρόμο σε κάθε πολυεθνική ύαινα, προκειμένου να κατασπαράξει και τα τελευταία ίχνη εθνικού πλούτου. Θέλει ένα κόμμα που θα αποδεσμευθεί από το ιδεολογικό βαρύ φορτίο του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, και δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει την ΄΄προίκα΄΄ ( παραδοσιακοί ψηφοφόροι της δεξιάς) της παράταξης για να πετύχει τους σκοπούς του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποντάρει στην αφέλεια του εκλογικού σώματος (όπως έκανε και ο Γάλλος ομοϊδεάτης του Φρανσουά Φιγιόν και το πλήρωσε) και στους ισχυρούς δεσμούς που έχει ο Νεοδημοκράτης με την παράταξή του. Αυτοί οι δεσμοί όμως, αφορούν στοιχεία όπως η δικαιοσύνη στην οικονομία, η δικαίωση της εργασίας, η επιδίωξη του θεμιτού κέρδους, η ευημερία των ανθρώπων. Στοιχεία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού που υπενθυμίζονται συνεχώς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που δεν υιοθετεί αυτές τις ιδέες, παίζει με την φωτιά, τη νοημοσύνη μας και το μέλλον όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και της χώρας.
ΥΓ : Η Νέα Δημοκρατία αποτελείτε σήμερα από πολιτικά στελέχη που δικαιολογούν την παρουσία τους με την εκτέλεση των εντολών του αρχηγού. Καμία συνεργασία, καμία πρωτοβουλία, καμία αντίδραση. Όποιος τολμήσει να μιλήσει, αποκεφαλίζεται (κομματικά και πολιτικά). Συνδικαλιστές, πολιτικοί, βουλευτές, σιωπούν προκλητικά στις ωμές και αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις του Μητσοτάκη, στην καταστατική λειτουργία του κόμματος. Η πατριωτική συνείδηση ποδοπατήθηκε από προσωπικές φιλοδοξίες και αναρωτιέται κανείς…
Αυτός ο πολιτικός, αυτή η παράταξη, που παραβιάζει βασικές αρχές της δημοκρατίας, είναι σε θέση να υπερασπιστεί την ελληνική κοινωνία;
ΥΓ 1: Για μια ακόμη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε να πάρει ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα της Uber. Φιλοξενούμενος του Άρη Προτοσάλτε στο ραφιόφωνο του Σκαι, και με ελιγμούς αλλά Νάντια Κομανέτσι, απέφυγε να χαρακτηρίσει παράνομες τις δραστηριότητες της αμερικάνικης πολυεθνικής :
΄΄ τέτοιες υπηρεσίες μπορεί να παρέχονται μόνο μέσα από ένα πολύ συγκεκριμένο και αυστηρά προσδιορισμένο θεσμικό πλαίσιο ώστε ο ανταγωνισμός να μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα αλλά σε καμία περίπτωση ανεξέλεγκτα.΄΄
Όσο η Νέα Δημοκρατία και ο αρχηγός της, δεν παραδέχονται δημόσια τον παραβατικό χαρακτήρα της Uber, και της παρέχουν –μέσω στελεχών του κόμματος- διαφημιστική προβολή και μελλοντική κάλυψη, όσο αγνοούν επιλεκτικά το κοινοτικό δίκαιο για τις επιβατικές μεταφορές και τα ταξί, τόσο θα μεγαλώνει η βεβαιότητα μας, ότι οι πολιτικές που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είναι επικίνδυνες και εχθρικές για τον κλάδο των ταξί.