του Θύμιου Λυμπερόπουλου, Προέδρου του ΣΑΤΑ
Μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας που καλλιεργείται καθημερινά από τον φόβο της πανδημίας, το ταξί προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Προβλήματα που προϋπήρχαν συγχωνεύονται με αυτά που δημιούργησε ο κορωναϊός και συνθέτουν μια δυσάρεστη και δύσκολη κατάσταση.
Η ελληνική κοινωνία συνηθισμένη στα δύσκολα (δέκα χρόνια μνημόνια) προσπαθεί να συγκρατήσει την οργή της και να αποτρέψει την έκρηξη. Σε ποιον να χρεώσεις την πανδημία; Σε ποιον να ρίξεις το φταίξιμο; Από ποιον να ζητήσεις ευθύνες;
Ο κλάδος μας απαρτίζεται από χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που μέσα από την δουλειά τους στο ταξί, προσπαθούν να επιβιώσουν τόσο αυτοί όσο και οι οικογένειές τους. Περιμένουν από όλους εμάς που έχουμε διοικητικό ρόλο, λύσεις στα μεγάλα προβλήματα και κατευθυντήριες οδηγίες για το αύριο.
Οι συγκυρίες είναι τέτοιες που δυσκολεύουν το έργο τόσο της Ομοσπονδίας όσο και του ΣΑΤΑ. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο προσπαθούμε να πετύχουμε όσα μπορούμε περισσότερα για τον κλάδο μας. Κοινό σημείο αυτής της προσπάθειας είναι η παράταξη της ΔΑΚΜΜΕ και το πάθος των ανθρώπων της για το Ταξί. Έχω την τύχη να ηγούμαι αυτής της παράταξης και σας διαβεβαιώ ότι το Ταξί έχει την καλύτερη εκπροσώπηση που θα μπορούσε να έχει.
Η Ομοσπονδία έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να πείσει την κυβέρνηση για την αναγκαιότητα της άμεσης επίλυσης βασικών προβλημάτων του κλάδου. Αυτή η προσπάθεια είναι από την φύση της δύσκολη, εξαιτίας του κορωναϊού, ωστόσο δεν θα γίνει δικαιολογία διαρκείας για την κυβέρνηση.
Ως πρόεδρος της ΔΑΚΜΜΕ και του μεγαλύτερου σωματείου της χώρας κατανοώ τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν. Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου δεν θα στερήσουμε από την κυβέρνηση τον απαιτούμενο χρόνο για να λυθούν αυτά τα προβλήματα. Έχουμε υπομονή, αλλά στερεύει. Έχουμε αντοχές, αλλά τελειώνουν. Με σεβασμό η μια πλευρά για την άλλη, οφείλουμε να δώσουμε στον ταξιτζή την ελπίδα και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται, για να μπορεί να δουλέψει και να ζήσει με αξιοπρέπεια.
Για μια ακόμα φορά τονίζω σε όλους τους συναδέλφους, ότι είμαι εδώ. Μάχιμος και δυνατός. Παραμένω πιστός στρατιώτης του Ταξί και θεματοφύλακας των αξιών που πρεσβεύει η ΔΑΚΜΜΕ.
Αυτή η παράταξη έχει ιστορικό παρελθόν, δυναμικό παρόν και θα έχει σίγουρα ανάλογο μέλλον. Όσοι δεν σέβονται την ιστορία της παράταξης δεν έχουν θέση σε αυτήν. Έχω διαθέσει 32 χρόνια γι’ αυτόν τον κάδο και δεν θα αφήσω κανέναν να τα διαγράψει. Δεν εννοώ κανέναν από τους συναδέλφους – συνεργάτες μου, αλλά όλα εκείνα τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα που καιροφυλακτούν για να «κατασπαράξουν» τον κλάδο.