Άμεσες διεκδικήσεις του κλάδου μας και μέτρα ανακούφισης από την υγειονομική κρίση
Του Θύμιου Λυμπερόπουλου
Η χθεσινή ανακοίνωση για τη δυνατότητα μεταφοράς ενός μόνο επιβάτη με ταξί, εξέπληξε δυσάρεστα όχι μόνο τον κλάδο μας, αλλά και το επιβατικό κοινό. Είναι αδιανόητο να μην μπορούν να μπουν στο ίδιο ταξί μέλη της ίδιας οικογένειας.
Η σύγκριση με την δυνατότητα των Ι.Χ. να μεταφέρουν τρεις ανθρώπους, με οδηγεί στην εύλογη απορία μήπως κάποιος δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού όπως όταν πρωτοεμφανίστηκε η Uber. Εύχομαι να καταλάβουν το λάθος που έχει γίνει και να το διορθώσουν όσο πιο σύντομα γίνεται.
Με την επιστροφή στην κανονικότητα έστω και σταδιακά, ως κλάδος πρέπει να διεκδικήσουμε από την κυβέρνηση κάποια πράγματα που είτε είχαν μείνει σε εκκρεμότητα, είτε δημιουργήθηκαν τώρα λόγω της υγειονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα:
α) επαναφορά της χρονικής διάρκειας και της ελάχιστης τιμής στις συμβάσεις των Ε.Ι.Χ. στην αρχική τους μορφή. 90€ /τρίωρο σε όλη την Ελλάδα.
β) Η τρίωρη σύμβαση να αποδεικνύεται. Μια μεταφορά από το κέντρο της πόλης στο αεροδρόμιο είναι προγραμματισμένη αστική μεταφορά. Αυτό το έργο ανήκει στα ταξί. Όχι στο Ε.Ι.Χ.
γ) Να μπει επιτέλους τάξη στις περιπτώσεις των διαμεσολαβητικών εταιρειών. Να εφαρμοστεί ο νόμος που απαγορεύει σ’ αυτές τις εταιρείες να εισπράττουν για λογαριασμό του ταξιτζή.
δ) Για την τρέχουσα περίοδο να καταργηθεί η εισφορά αλληλεγγύης, να μειωθούν οι εισφορές προς το ασφαλιστικό ταμείο και να μειωθεί ο συντελεστής ΦΠΑ (όχι το κόμιστρο) από 24% σε 13% στις επιβατικές μεταφορές και στο ταξί. Επίσης να προβλεφθεί η οικονομική στήριξη των 800 ευρώ όχι μόνο για τον μήνα Μάιο, αλλά για όσους μήνες χρειαστεί.
ε) Να προστατευθεί το νομοθετικό πλαίσιο για το ταξί, που δημιουργήθηκε με πολύ κόπο τα τελευταία χρόνια.
Ως πρόεδρος του μεγαλύτερου σωματείου της χώρας εκφράζω την ανησυχία μου για τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο κλάδος μας όσο διαρκεί αυτή η υγειονομική κρίση. Τα οικονομικά μέτρα που θα αναγκαστούν να πάρουν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα είναι σκληρά και για τους εργαζόμενους και για τις επιχειρήσεις.
Παραιτήθηκα από την προεδρία της Ομοσπονδίας αλλά όχι από τον συνδικαλιστικό στίβο. Είμαι μέσα στο πνεύμα των διεκδικήσεων του κλάδου και συμμετέχω ενεργά μέσα από την ιδιότητά μου ως πρόεδρος του ΣΑΤΑ. Ως ιδρυτής της ΔΑΚΜΜΕ θα λειτουργώ πάντα ως θεματοφύλακας των αξιών της παράταξης που ήταν πάντα ανεξάρτητη από κομματικά ή αλλά συμφέροντα, αλλά εξαρτημένη μόνο από το ταξί.